كار اصلی‌‌ من موسیقی است

فعالیت من در عرصه سینما به هیچ عنوان به كار موسیقی‌ام لطمه نمی‌زند چون مشغله اصلی‌ام موسیقی است البته من همیشه به بازیگری علاقه داشتم و الان هم دوست دارم كه این كار را به صورت حرفه‌ای دنبال كنم اما متاسفانه به دلیل مشغله زیاد كاری وقت كافی برای فعالیت در این زمینه را ندارم. دوست دارم اگر در فیلمی بازی می‌كنم بازی خوبی ارائه دهم، مثلا در فیلم "یكی از ما دو نفر" برای اجرای درست خیلی تمرین كردم طوری‌كه خیلی از دوستان فكر می‌كردند كه من تجربه زیادی در بازی دارم.

هر كدام سختی‌های خودش را دارد

من هم موسیقی را دوست دارم و هم بازیگری را و مطمئنم اگر موقعیت بازی در فیلم‌های خوبی را پیدا كنم حتما آن را قبول می‌كنم و برای ایفای بهتر نقشم خیلی تلاش می‌كنم. به این قضیه معتقدم، هركاری را كه شروع كنم در آن به بهترین شكل عمل كرده پس اگر بخواهم به بازیگری جدی فكر كنم حتما وقت زیادی صرفش می‌كنم. موسیقی و بازیگری 2 هنری هستند كه سختی‌های خاص خودشان را دارند.

خواننده‌ها معمولا بازیگرند

اگر یك بازیگر بخواهد خواننده شود حتما باید صدای خوب داشته باشد ولی خواننده‌ها معمولا كمی استعداد بازیگری را دارند. چون اگر این استعداد را نداشته باشند نمی‌توانند روی صحنه با مردم ارتباط خوبی برقرار كنند و حس و آهنگ را به درستی به مخاطب‌شان انتقال بدهند، آن‌وقت این مسئله روی كیفیت كارشان تاثیر می‌گذارد و تبدیل به نقطه ضعف‌شان می‌شود. به هرحال یك خواننده خوب نباید خودش را به استودیو محدود كند و باید روی صحنه بیاید و هرچقدر تكنیك‌های بازیگری را بهتر بلد باشد روی صحنه موفق‌تر است. در عرصه موسیقی خوشبختانه همه این موضوع را مطرح می‌كنند كه من نسبت به خیلی از خواننده‌ها در اجرا بهتر عمل می‌كنم، سعی می‌كنم با مردم ارتباط صمیمانه‌ای باشد.

فرزاد فرزین: حالا بازیگری برایم جدی شده است

فرزاد فرزین از اول اعتقاد زیادی به تصویر داشت او می‌دانست كه وقتی صدایش همراه با تصویرش پخش شود مخاطبانش بیشتر می‌شوند و در كارش موفق‌تر خواهد بود. به همین دلیل به كلیپ‌هایش خیلی اهمیت می‌داد. بعد از این‌كه اجازه پخش كلیپ از خواننده‌ها گرفته شد او تصمیم گرفت در كنسرت‌هایش از زیبایی‌های تصویری استفاده كند طوری‌كه او یكی از یكه‌تازان استفاده از تصویر در كنسرت‌هایش است.

قبل از خوانندگی بازیگر بودم
همیشه به بازیگری علاقه‌ داشتم و این موضوع به قبل از ورود حرفه‌ایم به حیطه خوانندگی برمی‌گردد. گاهی هم در آن زمینه كارهایی كردم، مثلا در سال 77 برای جشنواره رشد فیلم كوتاهی ساختم. وقتی برای اولین‌بار به من پیشنهاد بازی در فیلم شد سعی كردم از این موقعیت استفاده كنم و در این زمینه توانایی خودم را محك بزنم. اما می‌توانم بازی در فیلم "صحنه 113" را اولین فعالیت جدی‌‌ام در این زمینه عنوان كنم این فیلم قرار است در جشنواره فیلم فجر پخش شود. در این فیلم نقش من ربطی به خواننده بودنم ندارد و می‌توانم بگویم نقش سختی را دارم كه برای ایفای آن تمرین زیادی كردم. در فیلم دیگری هم بازی كرده بودم به نام "كنسرت روی آب" اما در‌آن فیلم نقشم جدی نبود. درست است كه بازیگری به شكلی به خوانندگی من كمك می‌كند اما الان دیگر به این موضوع با این دید نگاه نمی‌كنم.

حرفه‌ای هستم

موسیقی برای من خیلی جدی است اما بازیگری هم برایم زیباست و ترجیح می‌دهم در هر 2 زمینه فعالیت كنم. راستش من خط بازیگری و خوانندگی را در مورد خودم خیلی جدا از هم نمی‌بینم اما می‌دانم كه اگر بخواهم در هر 2 زمینه به شكل صحیح كار كنم باید آن 2 را از هم جدا كنم تا با هم تركیب نشود. معتقدم كه هركسی هركاری را بخواهد به صورت حرفه‌ای دنبال كند و موفق شود باید به صورت حرفه‌ای هم آموزش ببیند وگرنه نمی‌تواند كامل و درست قدم بردارد. من از وقتی تصمیم به بازیگری گرفتم به‌طور مجزا دوره‌های یادگیری بازیگری را می‌گذرانم چون به نظرم بازیگری واقعا یك حرفه است كه باید با علم وارد آن شد البته این را هم اضافه كنم كه از اول به بازیگری به این شكل نگاه نمی‌كردم اما بعد از بازی در فیلم "صفحه 113" كه یك فیلم كاملا جدی است و نقش من در آن هیچ ربطی به موسیقی ندارد این تصمیم را گرفتم. در حال حاضر با افراد حرفه‌ای در زمینه فن بیان و حركات بدنی تمرین می‌كنم.

بازیگری را پیگیری كنید
خوانندگی و بازیگری 2 حرفه مجزا هستند ولی می‌شود كه در هر 2 حیطه كاركرد و موفق بود. وقتی آدم‌ها در رشته‌ای استعداد دارند باید آن را پیگیری كنند تا به نتیجه برسند، مثلا اگر كسی در یكی از رشته‌های مهندسی درس خوانده و استعداد بازیگری هم داشته باشد نمی‌تواند بازیگر خوبی شود؟! بیشتر بازیگرهای ما در رشته‌های دیگری تحصیل كرده‌اند هرچند این موضوع خوب نیست اما ثابت می‌كند كه می‌شود رشته‌ات چیز دیگری باشد اما بازیگر خوبی باشی. بعضی‌ها فكر می‌كنند، خواننده‌ها نمی‌توانند بازیگر شوند یا اگر بازی كنند به خواندن لطمه می‌زند اما به نظر من این قضیه درست نیست. ما در ایران خواننده‌هایی را داشتیم كه بازیگر هم بوده‌اند و فیلم‌هایی را بازی كرده‌اند كه مرتبط با خواننده بودن‌شان نبوده. اشتباهی كه من و بیشتر دوستانم در این حرفه انجام دادیم نوع ورودمان بوده است. ورود اكثر ما بیشتر جنبه تجاری داشته یا با كار اصلی‌مان كه خوانندگی است عجین بوده و مسلما این شروع غلطی است ولی حالا تمام سعی‌ام را می‌كنم تا این تجربه را در مسیر درستش قرار دهم.

تصویر را فراموش نكنید

فرم كنسرت‌های من با خواننده‌های دیگری كه در ایران كار می‌كنند تفاوت دارد. من كنسرتم را با سیستم نمایشی و تئاتری تلفیق كرده و روی طراحی آن از قبل كار می‌كنم. به نظرم همه باید در اجرای كنسرت‌شان از زیبایی‌های تصویری استفاده كنند، چون مردم از ایده‌های جدید و جالب استقبال می‌كنند. وقتی مردم 70 یا 80 هزار تومان برای دیدن كنسرت خرج می‌كنند نباید تنها آن آهنگ‌ها را به صورت زنده بشنوند بلكه باید كاری حرفه‌ای و نمایشی را هم كنار این شنیدن تماشا كنند. مسلما وقتی خواننده‌ای كارش خوب باشد استقبال مردم از كارها و آلبوم‌هایش خوب است و آن خواننده چه در فیلمی بازی كند چه نكند باز هم موفق است. دوست دارم زمانی در مورد بازیگری صحبت كرده و این 2 شغل را با هم مقایسه كنم كه در زمینه بازیگری هم موفق شده باشم. آن‌وقت موفقیتم در بازیگری حتی در بازتاب كارهایم موثر است.

 
 
رضا یزدانی: فقط در فیلم‌های مربوط به دنیای موسیقی بازی می‌كنم

رضا یزدانی تا به حال در 4 - 3 فیلم بازی كرده است ولی بیشتر نقش‌هایی كه قبول كرده به نحوی مرتبط با خوانندگی‌اش بوده حتی در حال حاضر تئاتری را تمرین می‌كند كه باز هم نقش او با خواندنش در ارتباط است. سبك و استیل خاص او باعث شده، نقش‌هایش هم خاص باشد. رضا یزدانی از تجربه‌هایش می‌گوید: "من همیشه سعی كرده‌ام و سعی می‌كنم تا در فیلم‌هایی بازی كنم كه نقشم مرتبط با موسیقی و حرفه اصلی‌ام یعنی خوانندگی باشد و اگر بازی در فیلمی كه موضوعی غیر از این داشته باشد به من پیشنهاد شود آن را قبول نمی‌كنم. مثلا به‌تازگی پیشنهاد بازی در نقش اصلی فیلمی به من شد كه آن نقش هیچ ربطی به موسیقی نداشت و من آن را رد كردم. راستش شانس داشتن تصویر، فرصت خوبی به خواننده‌ها می‌دهد كه دیده شوند چون ما جز زمان اجرای كنسرت شانس دیگری برای دیده شدن نداریم. تصویر عنصر مهمی است كه به خواننده كمك می‌كند بهتر خودش و كارش را به دیگران معرفی كند. من در فیلم "طهران تهران"، "حكم" و "رئیس" جلوی دوربین رفتم در 2 فیلم آخر كه ساخته مسعود كیمیایی بود دیالوگ نداشتم اما در فیلم "طهران تهران" یك نقش محوری را بازی كردم. این فیلم موسیقی محور است و در ستایش خلیج‌فارس ساخته شده من هم ترانه خلیج‌فارس را در این فیلم خواندم."

سینما سرگرمی من است

خواندن، شغل، زندگی و عشق ایده‌های اصلی من است و در كنار آن‌ها سینما یكی از بهترین سرگرمی‌هایم است. من یك فیلم بین قهار هستم و هیچ‌وقت از سینما دور نبوده‌ام ولی با این حال بازیگری علم دیگری است كه كاملا با خوانندگی متفاوت است و نمی‌شود این 2 هنر را با هم مقایسه كرد.

فرش قرمز در كنسرت
بازیگری مثل خوانندگی، نقاشی و همه رشته‌های هنری ماهیت یكسانی دارند و ذات هنر باید در انسان وجود داشته باشد تا بتواند در حیطه هنری موفق و ثابت قدم شود. خوشبختانه من همیشه با بازیگران و عوامل سینما رابطه صمیمانه‌ای دارم و این موضوع به حرفه موسیقی‌ام نیز ارتباط پیدا كرده و بسیاری از دوستان هنرمند و بازیگرم در كنسرت‌هایم شركت می‌كنند، شركت دوستان هنرمندم آنقدر زیاد است كه یكی از دوستانم به من پیشنهاد كرد كه در كنسرتم فرش قرمز تدارك ببینم اما خب این كار اصلا به حرفه من ربطی ندارد و فكر می‌كنم كه فرش قرمز را تنها برای بازیگران و عوامل سینما تهیه می‌كنند نه كنسرت خوانندگان! فعالیت من در حیطه سینما به همكاری من با حامد بهداد در آهنگ میعادگاه در آلبوم ساعت 25 شب و همچنین خواندن قطعه‌ای در آلبوم بهرام رادان كه همه این همكاری‌ها به آشنایی ما در حیطه سینما برمی‌گردد.

نقش خودم را بازی كردم

این قضیه پیش آمده كه بعضی دوستان به من گفتند، همه پیشنهادات سینمایی را قبول نكنم ولی منظورشان این بود كه فیلم‌هایی را بازی كنم كه در راستای موسیقی ام باشد. درست همان هدفی كه برای خودم درباره فعالیت در عرصه سینما در نظر گرفتم. در واقع دوستانم نگران وجهه موسیقی‌ام بودند كه این موضوع دغدغه خود من هم است. فكر می‌كنم اگر خواننده‌ای بخواهد در عرصه سینما فعالیت كند باید به موسیقی هم ربط داشته باشد در غیر این صورت شاید ریسك كار برای خواننده‌ای كه می‌خواهد بازیگر شود بالا باشد. اگر خواننده‌ای بخواهد در قالب نقش شخص دیگری بازی كند باید خیلی تلاش كند تا به خوبی بتواند از پس آن برآید و موضوع مهم دیگر از نظر من این است كه طرفداران یك خواننده سال‌هاست كه او را با یك شخصیت و چهره می‌شناسند و ناگهان خواننده‌شان را در قالب دیگری می‌بینند و اگر هنرمند محبوب‌شان نتواند به خوبی كارش را انجام دهد قطعا برای مخاطبش دیگر باورپذیر نخواهد بود.

 
 
محمد رضا گلزار: سینما باعث شد از موسیقی دور شوم

او فعالیت موسیقی خود را از سال 1376 به عنوان گیتاریست با گروه آریان آغاز كرد. به جز گیتار، در نواختن ارگ و پركاشن هم مهارت دارد. در گروه آریان او همراه با پیام صالحی و علی پهلوان می‌خواند اما به‌واسطه چهره‌اش وارد دنیای سینما شد. اولین فیلمی كه بازی كرد "سام و نرگس" ساخته ایرج قادری بود، بعد از آن پشت‌سرهم پیشنهاد بازی در فیلم‌های مختلفی به او داده شد طوری‌كه كاملا موسیقی را كنار گذاشت و به سمت بازیگری رفت: "چون دغدغه سینما را داشتم از موسیقی فاصله گرفتم.

پروژه‌های سنگین سینمایی بسیار وقت‌گیر بودند و من به عنوان یك حرفه‌ای باید تمام وقتم را صرف یكی از این 2 رشته می‌كردم اما بعد از 8 سال دوری از موسیقی تصمیم گرفتم دوباره به سمتش برگردم و براساس علائقم گروهی تشكیل بدهم. ساز زدن جزو جدانشدنی از زندگی من است، ممكن است گاهی موسیقی در زندگی‌ام كمرنگ شده باشد اما هیچ‌وقت قطع نشده است. من به سازهای كوبه‌ای علاقه زیادی دارم و در طول این مدت وقتم را بیشتر صرف پركاشن و درافو كرده‌ام.

برای خوانندگی نه تمرین داشتم نه به كلاس رفته‌ام به همین علت در گروهم از خواننده‌های خوبی مثل مازیار فلاحی و بابك جهانبخش دعوت به عمل آورده‌ام. نام گروه من "ریزار" است كه مخفف نام خودم است. برای كنسرتی هم كه اجرا شده 3 ماه تمرین كردیم و به مسائلی مثل استیج، نور، طراحی لباس و... یعنی مسائلی كه به طور معمول در كشور ما به آن‌ها توجهی نمی‌شود پس فكر كردیم و سعی كردیم برنامه‌ای را اجرا كنیم كه تا به حال مشابه‌اش اجرا نشده باشد. مردم برای دیدن كنسرت باید كلی هزینه كنند و وقت بگذارند پس حس كردیم كه باید همه‌چیز بهترین باشد."